قشقایی یا ایل قشقایی یکی از اتحادیه‌های ایلی[یادداشت ۱] ایران است که مانند بسیاری از اتحادیه‌های ایلی متأخر ایران مخلوطی از قبیله‌هایی با ریشه‌های قومی گوناگون لر، کرد، عرب و ترک است، اما بیشتر قشقایی‌ها ریشه‌ای ترک دارند و تقریباً تمامشان به گویشی از زبان‌های ترکی اغوز غربی صحبت می‌کنند که خود آن را ترکی می‌نامند.[۱] اکثریت قشقایی‌ها شیعهمذهب هستند.[۳]
مرکز اصلی این ایل استان فارس است. اما به دلیل وسعت اراضی و قلمرو در دیگر استان‌ها نیز ساکن هستند. از این جمله می‌توان به استان‌های کهگیلویه وبویراحمد، چهارمحال و بختیاری (جونقان، بلداجی، بروجن، سامان، شهرکیان، طاقانک)، خوزستان (هفتکل)، اصفهان(قسمتهایی ازسمیرم، شهرضا، دهاقان، فریدن، بخش‌های مختلف شهرستان لنجان به ویژه بخش مرکزی این شهرستان در اطراف زرین شهر، بیستگان، باباشیخعلی و چم‌ها)، قم، مرکزی، و بوشهر (دشتستان و دشتی) اشاره نمود. قشقایی‌ها در دوره‌های مختلف به‌تدریج به این سرزمین کوچیده و در آن ساکن شده‌اند. عشایر ترک‌زبان در سراسر ایران پراکنده‌اند. استقرار ایلات ترک در مناطق گوناگون ایران در دورانسلجوقیان، تیموریان و صفویه شدت یافته‌است. جمعیت ایل قشقائی نیم میلیون (تخمین سال ۱۹۸۶)[۴] بوده و در حال حاضر بیش از ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود
لطفا موضوع خود را در زیر انتخاب کنید و روی موضوع مربوطه کلیک کنید
- محتویات
-
۱ ریشه‌شناسی نام
ایل قشقایی[۱] 
کل جمعیت ۱٬۷۶۹٬۰۰۰ نفر[۲]
نواحی با بیشترین جمعیت استان‌های فارس، کهگیلویه وبویراحمد و چهارمحال و بختیاری زبان‌های رایج ترکی قشقایی ادیان و مذاهب اسلام شیعه حدود - ۲ خاستگاه
- ۳ تاریخچه
- ۴ زبان و ادبیات
- ۵ موسیقی
- ۶ آداب و رسوم
- ۷ کوچ
- ۸ پوشش
- ۹ برخی از پیشه‌های مردم
- ۱۰ صنایع دستی
- ۱۱ نامداران
- ۱۲ طایفه‌ها
- ۱۳ جستارهای وابسته
- ۱۴ یادداشت‌ها
- ۱۵ پانویس
- ۱۶ منابع
- ۱۷ پیوند به بیرون
سرزمین قشقایی‌ها در نقشه ایران منع:ویکی پدیا
